از تعدادی آیات قرآن برمی آید که نامه عمل انسان با یک ویژگی خاص نیز همراه است و آن اینکه عمل می بایست بر اساس دستورات و فرمانهای پیشوا و امام شخص صورت گرفته باشد.در سوره اسراء آیه 71 می خوانیم:یوم ندعوا کل اناس بامامهم فمن اوتی کتابه بیمینه فاولئک یقرؤنکتابهم و لایظلمون فتیلا .و من کان فی هذه اعمی فهو فی الاخرة اعمی و اضل سبیلا.در آیه نخست به مسأله امامت و نقش آن در سرنوشت انسانها پرداخته می فرماید:«روز قیامت هر گروهی را با امام و رهبرشان می خوانیم».هر کس پیشوایی هر امامی را پذیرفته با او در محکمه حضور می یابد تا معلوم گردد پیشوا دستور را رسانده و پیرو او عمل کرده یا خیر؟خلاصه اینکه پیوند امامت و پیروی در این جهان، به طور کامل در آن جهان منعکس میشود. و بر اساس آن گروه نجات و گروه اهل عذاب مشخص می گردند.لذا بدنبال آیه نخست می فرماید: «کسانی که نامه عملشان به دست راستشان داده می شود آنها با سرافرازی و افتخار و خوشحالی و سرور نامه اعمالشان را می خوانند، و کوچکترین ظلم و ستمی برآنها روا داشته نمی شود».و اما وضع گروه دوم که امامت و رهبری حقیقی را نپذیرفته از فرمانهای او سرپیچیده و پیروی امام غیر مبعوث از جانب خدا را پذیرفته اند، قرآن چنین بازگو می کند:«و اما کسانی که در این جهان کوردل بودند، آنها در سرای آخرت نیز نابینا خواهند بود» .و بدین ترتیب معلوم می شود که محتوای نامه اعمال حتما در رابطه با مسأله امامت خواهد بود.